Doping in Climbing: Some Thoughts after Lance Armstrong

The world of sports media is being deluged with stories about Lance Armstrong's battle with USADA, a battle that came to an ignominious close with his announcement that he would no longer contest the doping charges pursued by the Javert-like Travis Tygart. Whatever the actual facts of the case against Armstrong, it is a sad epilogue to what was once one of the greatest stories in sports. Rarely has there been such a fall from so spectacular a height of achievement.

http://www.mountainsandwater.com/2012/08/doping-in-climbing-some-thoughts-after.html

Hube

Uiteindelijk wordt in de tekst weinig of geen ondescheid gemaakt tussen de verschillende klim-disciplines. Als olympische sport viseert men vermoed ik alleen zaalklimmen, en iedereen kent de problemen rond doping bij olympische sporten en het klimmen zal daar waarschijnlijk ook niet aan ontsnappen. Wat rotsklimmen betreft zou men in freyr dan beter de cafees sluiten als je ziet wat daar gedronken en gepaft wordt meestal geen chocomelk !
En everestexpedities zijn moeilijk denkbaar zonder zuurstof, bloedtransfussies, diuretica, enz. Het volstaat de literatuur en de lijsten door te nemen van wat meegenomen moet worden.
Tijdens de Dhaulagiriexpeditie in 1982 werden die soorten producten en de hierbij mogelijke sponsorring tijdens de expeditie geweigerd. Buiten wat aspirine tegen hoofdpijn en vitamine om de droogvoeding aan te vullen werd er door de dokters niets gegeven. En gezien de lange aanlooproute, waar het te transporteerbare gewicht gelimiteerd was, was er geloof ik buiten een fles om de top te vieren geen alcohol aanwezig en de twee flesjes bier voor de film waren op de één of ander mannier tijdens het transport leeg geraakt.
Dus principieel denk ik buiten de competitie die ik niet ken, en misschien expedities, waar toeristen op een top gebracht worden, dat doping slechts een nevenverschijnsel is, dat niet echt deel uitmaakt van het klimmen zelf. Als je oude photos ziet van stoere klimmers aan de tafel van een berghut is dat bijna altijd met een fles wijn en een pijp.
Wat palmaressen betreft ... een moeilijke evaluatie omdat de omstandigheden van een beklimming enorm kunnen varieren. Ook de media spelen hun rol daarin. Hij heeft de Alpen of de Himalaya beklommen, en dat wordt dan gïnterpreteerd als de Everest. Sommigen zwijgen dan om de illusie te onderhouden. In de topos vind je : "ze hebben een route geherequipeerd" of zelfs worden bestaande routes gewoonweg geheropend en natuurlijk een andere naam gegeven. Of verenigingen eigenen zich gewoonweg het palmares en de geschiedenis toe van andere verenigingen. En dat vind ik een echt probleem want dat betekent dat als de geschiedenis wordt manipuleerd, vooral door een instantie, dit geaccepteerd wordt. Zoals men soms zegt : het probleem in de sport is dikwijks niet wie wint maar welke doping hij gepakt heeft of welk verhaal de media brengen.

---

Dus principieel denk ik buiten de competitie die ik niet ken, en misschien expedities, waar toeristen op een top gebracht worden, dat doping slechts een nevenverschijnsel is, dat niet echt deel uitmaakt van het klimmen zelf.

---

De dag dat men een regelmatig, echt en ernstig dopingonderzoek doet bij bepaalde klimcompetities zal men toch schrikken. Van expedities weet ik zeker dat het soms niet "zuiver" is geweest.

Meer over hetzelfde topic:

http://willgadd.com/high-altitude-dopers-and-armstrong/

http://coldthistle.blogspot.be/2012/08/drugs-in-sport.html