| Title | Posted by | Replies | Views | Last reply | |
Haken plaatsen |
stef schuermans | 17 | 2602 | 18-4-2012 08:59 |
Last reply
misschien normaal dat je geen gehoor krijgt via belclimb. De problematiek
rond de behaking is delicaat. Er zijn niet alleen problemen rond eventuele
verantwoordelijkheden maar ook rond de plaats, het aantal, enz. In de jaren
zestig was er de "pitonoorlog" met rechtsvervolging, huiszoekingen, enz.
Wat je vraag betreft ... tegenwoordig worden meestal haken gebruikt uit de
bouwwereld - die beantwoorden aan industriële normen, die niet altijd
toepasbaar zijn in de klimwereld. Hun gebruik zijn onrechtstreeks het resultaat van hun verantwoord gebruik in de zalen en het gelobie van een paar organisaties. CAB organiseert in dit kader een cursus. Maar nogmaals de massieven zijn in belgië privaat en je moet dus beschikken over de nodige toelatingen.
Het volstaat de propectus te lezen en een boormachine aan te kopen, voor de rest is er geen blaas verstand nodig op het niveau van het klimmen. Voeg nog wat gelul over save-climbing toe en je krijgt beroerde situaties. Meestal kan slechts één karabiner ingepikt worden. Talrijke ongevallen bij het ombouwen, installatie van rappels en het geklungel op de standplaatsen zijn hiervan waarschijnlijk het gevolg. Er ligt hier bij mij thuis nog een blok dat naar beneden is gevallen met middenin zo'n plakhaak !
De verenigingen kopen ze bij Hilti, Wurth, enz. Ze worden gekleefd met twee componenten-lijmen die meestal een speciaal toestel vragen.
De gemengde lijm is slechts een paar minuten bruikbaar. De haken zijn in
hardstaal en breken bij overbelasting via torsie.
Je kan bij hen ook industriële cursussen volgen.
In de praktijk, dus een ludieke en pitoreske manier om je luster op te hangen in de living, vind je onder andere ook met lijmcapsules in de klassieke
klimwinkels (Salewa, Cassin, Camp, Simond, Kong, enz). Meestal kan je er twee karabiners op inpikken, zijn ze in inox en zacht staal dat aan de normen voldoet.
Je moet heel scrupuleus de handleiding volgen !
Klimkeilen, friends, enz zijn, goedgeplaatst, niet alleen veiliger, steviger en ecologischer maar laten vooral de rots intact en moeten in ruime mate de voorkeur genieten.
De oude "mep"-haken zijn ook nog steeds aan te kopen en - indien
toegelaten - te gebruiken. Je kan ze recupereren tijdens een beklimming.
Voor permanent gebruik en om evacuaties toe te laten heb ik vroeger meer dan honderd van die haken ingemetst in Freyr, Dave, enz. Een deel zijn nog aanwezig en intact. Mephaken die niet of slecht met cement werden afgeschermd zijn echter levensgevaarlijk.
Dit is één van de redenen waarom ik voor standplaatsen nog altijd de
voorkeur zou geven aan voldoende dik betonijzer (eventueel inox) waar een hele
reeks karabiners kunnen op ingepikt worden en vast gemetst volgens de regels
van de kunst - speedcement P500 - juiste verhoudingen water - zand met
verschillende granulariteit - persoonlijk voeg ik een beetje speciaal poeder
toe om het te snel uitdrogen, het barsten te voorkomen en de hechting te verbeteren (geen compactuna gebruiken).
Beton (mortelspecie) geeft als voordeel dat het ook
nog binnen een eeuwigheid blijft verharden terwijl epoxielijmen meestal
reeds verpoederen na een paar jaar. Betonijzer voldoet bovendien ook aan industriële normen.
Behaking tips
De problematiek ivm behaking is heden enkel beperkt door het verkrijgen van milieuvergunningen.
Hakenoorlogen komen er niet meer zo dadelijk voor. Natuurlijk zijn er wat meningsverschillen ivm het herbehaken van oude routes. Maar als we een generatie verder zijn is dit volgens mij opgelost. Een milieuvergunning voor een nieuwe wand te behaken is echter een andere zaak.
Wel ben ik ook voorstander,om niet zomaar uw boormachine uit de kast te halen. Als ik een solide rots tegenkom met een barst, zal ik altijd eens kijken of het ook niet op klemblokken kan. Zo'n rots hebben we jammergenoeg niet veel in België.
Haken moeten inderdaad voldoen aan de huidige normen van de UIAA.
http://theuiaa.org/safety_standards.php - onderdeel 'Rock Anchors'
Echter omdat je meestal ook met lijmhaken en dus ook de lijm correct moet werken is een testrapport van
een trektest op de betreffende rots nuttig. Dan weet je dat de volledige setup in orde is.
De meeste Alpen clubs hebben zulke testrapporten online, of in hun equipeerhandleiding staan. Op een gelijkaardige rots kan je je baseren op deze testen.
Het zetten van aan plaquette of mechanische anker (haak) is eigenlijk kinderspel.
Kies enkel een gekeurde haak (UIAA) in inox (alle onderdelen), en boor met de correcte diameter, sleutel aan met één hand. Plaats plaquette in de richting van de belasting (Fixe is vermoedelijk de goedkoopste - met dubbele klemkeil - ook rondel in inox)
Chemische ankers zijn iets moeilijker, maar gaan langer mee en ook geschikt voor kustgebieden.
Dus een Belgisch klimaat met redelijk wat regen, kies je best voor chemische ankers.
Hier moet je wel weten waarmee je bezig bent. (brouet-badré haak met hilti hit 500 )
In een winkel vragen naar lijm is geen goede zaak. Deze weten zelden waarover het gaat.
Epoxylijmen zoals Hilti Hit 500 komen met een fabrieksgarantie dat ze niet verpoederen.
Wel wordt de roze kleur naar verloop van tijd grijzer, omwille van UV-stralen. Echter dit heeft geen invloed op de sterkte van de lijm.
Voor mephaken ben ik geen voorstander, omdat met de moderne friends je hetzelfde bereikt.
Een haak past meestal in dezelfde barsten als kleine friendjes.
Ergens in een oude equipeercursus van CAF gelezen: plaats nooit mephaken met mortel! (zal het eens opzoeken)
De meeste mortels reageren agressief op het metaal van de rotshaak. De meeste mortels krimpen ook.
Dus enkel mogelijk met ondersteuning van een technisch labo en een trektest installatie.
Betonijzer is geen inox en ook standaard in de handel niet beschermd. Levenstermijn dus beperkt.
Haken met verschillende legeringen door elkaar zijn gevaarlijk, roesten sneller, dus lasnaden zijn ook een risico.(Potentiaalverschil)
Standplaatsen bestaan volgens de normen uit 2 punten, namelijk het idee van redundantie (back-up bij falen van één haak). Twee haken boven elkaar, met aan elk een inox-maillon M10 is de beste optie. Kettingen maken de zaken onnodig moeilijk en complex.
Hopende hier wat antwoorden te geven,
Kobe Bellinkx
Belgian Rebolting Team
@Stef zal u de cursus equiperen eens mailen.
Belangrijk om toe te voegen is dat ik wil behaken in Bulgarije, niet in Belgie!
Regelgeving hier iets milder 
De eerste vraag is natuurlijk ... wat is een deftige standplaats ?
twee haken op lendenhoogte - vroeger klom men bijna altijd met dubbeltouw - één werd links in de karabiner vast geknoopt en het andere in de rechtse. Dan stond je dus goed stabiel, waren de haken onderling verbonden door het klimtouw en was de situatie overzichtelijk. Iets boven het hoofd maar binnen handbereik, twee haken boven elkaar voor het zekeringstouw of om het rappeltouw door te steken. Bij een voorklimmersval waren dat de terugslaghaken die het grootste deel van de slag moesten opvangen en tegelijkertijd moesten voorkomen dat je naar beneden werd getrokken of je handen in de karabieners. Je staat dan ook ideaal om eventueel te takelen. Blijft dat als de twee bovenste haken gebruikt worden voor het rappeltouw je ook stabiel staat om te vertrekken, overzichtelijk en goed gescheiden van de zelfzekeringenshaken. De fouten op standplaatsen zijn meestal het gevolg van het uitpikken van de zelfzekering, enz door gebrek aan overzicht.
Principieel is het alleen de bovenste terugslaghaak waar tegenwoordig een maillon rapide zou kunnen ingehangen worden voor de slijtage van toprooping. Voor de zekeringshaken ben ik voorstander van spul waar verscheidene karabiners kunnen op ingepikt worden. In elk geval ben ik een tegenstander van het gebruik van een grote schroefkarabiner om de zekeringen te centraliseren en die folklorisch gerecupereerd worden door de eigenaar. Behalve natuurlijk krachtendriehoeken bij avontuurlijke standplaatsen. Bij mijn weten zijn er nooit problemen geweest met zekeringshaken. De (talrijke) ongevallen in België met haken, waar ik weet van heb, waren het gevolg van een val of standplaatsen op progressiehaken. Blijft dat ik waarschijnlijk lang zal moeten zoeken om een ideale standplaats als voorbeeld te kunnen geven.
Haken
Principe van redundantie op standplaats:
Een standplaats bestaat altijd uit 2 ankers. Moest er 1 anker het begeven is er een backup anker.
Dwz dat moest 1 haak in slechte rots staan of slecht gelijmd zijn je nog steeds met het andere anker bent verbonden.
En hierbij dus de kans op een potentiëel dodelijk ongeval te verminderen.
Gevolg is dat het gebruik van de standplaats hierop wordt afgestemd.
Mogelijkheden:
-zonder ketting - dan de 2 haken verbinden met het touw dmv krachtendriehoek, setjes, schroefmusketon, zodat het touw met elk van de 2 haken is verbonden.
-standplaats met ketting (of vast touw tussen de 2 haken=old-school) verbind de 2 ankers reeds met elkaar, dus hier kan je het touw gewoon verbinden met het laagste punt (maillon-rapide / ring)
Was dit een antwoord op de vraag?
Chemische ankers zijn maar zo sterk als de gebruikte materialen. Kortweg als je naar de brico gaat en zomaar een lijm uit het rek haalt is het resultaat bedenkelijk. Lijmen moeten correct worden opgeslagen, respecteren van vervaltermijnen, correct gebruik, controleren of de 2 componenten geen lek vertonen, respecteren van mengverhoudingen,...
Persoonlijk maar 1 maal een probleem vastgesteld. En dit was omdat 1 compent lek was gegaan in het lijmpistool.
Een simpele test die je ook als klimmer kan doen:
Steek een schroefcarabiner door de haak en probeer hem te draaien. Als de haak niet beweegt is in de meeste gevallen de verlijming gelukt.
Het afslijpen van de gemetste rotshaken in Dave is inderdaad hard werk. De rede hiervoor is dat equipeerder ( Bibiche) veel kennis van zaken had. En de mephaken niet met cement maar met sicadur (chemisch cement) gelijmd heeft. Visueel lijkt het heel sterk op mortel, heeft echter volledig andere eigenschappen. De meeste haken in Freyr en Frankrijk zijn met deze lijm gezet, een prima product dat zijn degelijkheid heeft bewezen door de jaren heen. Het is echter zelf te mengen van 2 poeders en water. In vergelijking met de huidige 2 componenten lijmpistolen een omslachtige manier van werken.
De toestand van de haken in België is een historisch evolutie. Klimmers vergeten wel eens hoe oud sommige haken zijn.
Het saneren van deze routes is vrijwilligers werk. En vraagt veel inzet en ook enige mate van opleiding.
Daar bovenop komt nog eens wat vertraging door bureaucratie zoals milieuvergunningen. Dit maakt dat de toestand van de haken niet optimaal is. Echter als je bedenkt dat een groot deel van de oude haken door de toenmalige routeopenaars met hun eigen zakgeld is betaald dan denk ik dat het allemaal nog meevalt.
Stef heeft al lang een mail gehad ... en ondertussen klimmen ze met klimkeilen, friends, enz !
Haken in Dave
Inderdaad natuurlijk is niet al het werk gedaan door Bibiche.
Voor de wijzigingen aan Bons-enfants, fontaine, directe, escaliers, grunne, académique kan ik u niet helpen Eddy.
Dit is zover ik weet niet herbehaakt door het BRT. Over het respecteren van de oude situatie kan ik u dus niet helpen.
We zijn daar als BRT moeten stoppen met werken omwille van de milieuvergunningen die in opmaak waren. Vandaar concludeer ik dat haken zetten
en vergunningen met elkaar verband houden. Of is dit een foute conclusie?
Onze werken hebben zich voornamelijk beperkt tot de massieven links van de bunker.
De term 'traditioneel' klimmen begrijp ik nog altijd niet.
Groeten,
kobe
Volgens mij allemaal redenen te meer om met boulderen te starten.
Veel behakingsproblemen worden dan opgelost 
Kan natuurlijk zijn dat de crashpadoorlog uitbreekt.